نگارگری یا مینیاتور ؟

مینیاتور در اصل به نقاشی ها  و پرداخت کاری های بسیار ظریفی اطلاق می شود که پیرامون به تصویر کشیدن صحنه هایی از کتب مقدس مسیحیان توسط هنرمندانی که غالبا از راهبان دیر کاتولیک ب.ده اند انجام می شده است.
هنرمندانی که با مصور کردن کتاب های مقدس از طرفی سعی در تزیین و زیبا نمودن آنها داشته اند و از سویی با نقاشی های ظریفی که در حاشیه و یا برخی از

برگی از انجیل اتوی سوم - مسیح پاهای حواریون را میشوید. حدود سال ۱۰۰۰ میلادی

صفحات اصلی انجیل و کتاب های عهد عتیق و عهد جدید ترسیم می نموده اند به اکثریت مردمی که سواد خوانده و نوشتن نداشته اند این فرصت را می دادند که از مضامین گفته های عیسی مسیح و پیامبران گذشته در غالب تصاویر بهره مند شوند.

در گذشته واژه مینیاتور برای نسخ خطی و تذهیب کاری ها و در مواردی برای شمایل نگاری های بسیار کوچک استفاده می شد که برگرفته از ماخوذ لاتین خودmuinim است. ولی امروز آنچه را مینیاتور می خوانیم مرتبط است با نقاشی های ظریفیکه بر روی صفحه های طلاکاری و نقره ای، عاج ، چرم و کتب خطی و کلا تمام وسایل تزئینی که در دست جا می شوند.

حضور مرد فرنگی در نقاشی های دیواری بر روی کاخ چهلستون - اصفهان

در دوره پادشاهی صفویان یعنی زمانی که ایران جولانگاه سفرا و فرستندگان و مستشاران انگلیسی و فرانسوی و پرتغالی بود به هر تقدیر با هجوم روز افزون دولت مردان اروپایی به دربار صفوی و مراودات هنرمندان غربی با هنرمندان ایرانی که نقاشی های ایرانی را از نظر اندازه همسان با مینیاتور های خود میدیدند.آرام آرام واژه مینیاتور وارد فرهنگ ایران گردید .

منبع : سایت مینیاتور