واژه ی مینیاتور حدود هشتاد سال پیش ، بر اساس شباهت ظاهری بین مصور سازی ایرانی و مصور سازی اروپایی ، به اشتباه رایج شد . با بررسی تطبیقی این دو هنر در می یابیم که تفاوت های بسیاری بین این دو وجود دارد.
در میان اروپاییان ، واژه ی " مینیاتور" به معنای" در اندازه(مدل) کوچک" ، عموما به تک چهره های کوچک اندازه که در سده ی هجدهم بر روی عاج به صورت مدال و گردنبند با آبرنگ نقاشی می شد ، اطلاق می شده است . این واژه برای تصاویر کتاب های خطی نیز استفاده می شد . اما در ایران از واژه های نقاشی ، نگارگری، صورتگری، چهره گشایی و نقاشی ایرانی استفاده می کردند و معنای هیچ کدام ، به ساختن تصاویر ریز نقش محدود نبود کما این که حتی دیواره نگاره ها یا نگاره های بزرگ نیز در این مجموعه قرار دارند .
برخلاف هنر اروپایی، نقاشی ایرانی دو بعدی بوده، نه سه بعدی و پیوند ژرفی با ادبیات کلاسیک( فارسی) داشته و دارای خصوصیات متمایزی بوده که در بخش فلسفه ی نگارگری به آن پرداخته شده است .
نقاشی ایرانی انعکاس طبیعت و ثبت واقعی آن در اندازه ی کوچک تر نیست، بلکه عالمی است خیالی و تخیل گرا که در تلاش برای رسیدن به معناست .
منبع : سایت مینیاتور